Hoe was het comfort van een oldtimer ?
Het zijn de achterruitjes die het 'm doen bij deze beroemde klassiekers. Maar hoe houden ze zich vandaag de dag als je achter het stuur kruipt? Wij gingen uitgebreid onderweg met een Anglia, een Ami6 en hun eigenaren.
Voordat de Escort ten tonele verscheen bouwde Ford decennialang de Anglia. De eerste generatie verscheen net voor de oorlog om daarna uit te groeien tot een begrip voor Ford Engeland. De Anglia van de vierde generatie werd in 1959 met veel tromgeroffel onthuld en werd voluit de Ford Anglia 105E genoemd.
Ten opzichte van zijn sober vormgegeven voorganger – de Anglia 100E – kreeg de nieuwe Anglia duidelijk Amerikaanse invloeden. Niet alleen de afgedekte koplampen en de grille die ‘om de hoek’ loopt van de luxe uitvoeringen zijn daar voorbeelden van, maar natuurlijk ook de staartvinnetjes achteraan. En dan was er nog de teruglopende achterruit.
De Citroen Ami pikte dat foefje later trouwens van Ford, maar helemaal nieuw was dit stylingdetail sowieso niet: de Amerikanen pasten het al eerder toe op Fords, Lincolns en Mercury’s. Het idee was dat de ruit bij regen droog bleef, maar dat was vooral een aardig verkoopverhaal. De Estate die twee jaar na de introductie van de saloon volgde, moest dit typische kenmerk vanzelfsprekend ontberen. Overigens was niet alleen de carrosserie compleet nieuw; datzelfde gold voor de motor. De 40 pk sterke 997 cc viercilinder, tot de dag van vandaag de ‘Kent’-motor genoemd, was gekoppeld aan een handgeschakelde versnellingsbak met synchromesh op de laatste drie (van de vier) versnellingen. Drie jaar na de introductie van de nieuwe Anglia, vanaf september 1962, wordt ook de eerste versnelling van huis uit gesynchroniseerd. Tegen die tijd was al duidelijk geworden dat de Anglia alles in zich had om een verkoopsucces te worden.
Al na een jaar waren er bijna 192.000 stuks verkocht: een record voor Ford. Voor modeljaar 1963 werd het Anglia-gamma uitgebreid met de komst van de Anglia Super, ook wel de 123E. Deze had een 1198 cc motor met 53 pk en was uiterlijk onder meer herkenbaar door een streep op de zijkant die in contrasterende kleur van de carrosserie kwam. Dan was er ook nog de Sportsman-versie die vreemd genoeg in Engeland niet verkocht werd. Qua uiterlijk was deze onmiddellijk herkenbaar aan het achterop geplaatste reservewiel en de banden met wit zijvlak. Ondanks de enorme verkoopaantallen (bijna 1,1 miljoen) zie je de Anglia niet meer heel vaak. Helemaal vergeten is ‘ie gelukkig niet. Door een bijrol in een Harry Potter film en een prominente plaats op een van de covers van een Harry Potter boek, kent de huidige generatie het model ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten